Yaşlılarda Omuz Kırığı
Omuz eklemini oluşturan kemiklerin kırılmasıdır. Genellikle düşme veya çarpma sonucu oluşur. Yaşlılarda kemiklerin zayıflığı nedeniyle sık görülür. Yaşlılarda omuz kırığı, ağrı, şişlik ve hareket kısıtlılığına yol açar. Tedavi, kırığın tipine göre değişir. Cerrahi veya alçı tedavisi gerekebilir. İyileşme süresi yaşa ve kemik durumuna bağlıdır. Fizyoterapi ile hareket kabiliyeti artırılabilir.
Yazı İçeriği
Yaşlılarda Omuz Kırığı Belirtileri Nelerdir?
En belirgin belirti, hareketle artan keskin veya sürekli bir ağrıdır. Ağrı, kırığın bulunduğu bölgede yoğunlaşır ve kişinin günlük aktivitelerini kısıtlar. Yaşlılarda omuz kırığı nedeniyle omuz hareket ettirilemez hale gelir. Kolları yukarı kaldırma, yana açma veya basit hareketleri yapmada zorluk yaşanır. Kırık bölgesinde kısa sürede şişlik oluşabilir. Bunun yanında, ciltte morarma ve renk değişikliği de gözlemlenebilir. Kemiklerin yer değiştirmesi nedeniyle omuzda şekil bozukluğu görülebilir.
Bu durum gözle görülür bir anormallik şeklinde fark edilebilir. Kırık bölgesi hassas hale gelir. Hafif bir dokunuş bile şiddetli ağrıya yol açabilir. Bazı durumlarda sinir sıkışması meydana gelebilir. Bu da omuzda veya kolda karıncalanma, uyuşma gibi belirtilere neden olabilir. Yaşlılarda omuz kırığı belirtileri mevcutsa, vakit kaybetmeden bir ortopedi uzmanına başvurulmalıdır. Kırıkların doğru teşhisi ve tedavisi için röntgen veya diğer görüntüleme teknikleri kullanılabilir.
Yaşlılarda Omuz Kırığı Neden Olur?
Kemik erimesi, en yaygın nedenlerden biridir. Osteoporoz, kemiklerin yoğunluğunun azalmasına ve kırılgan hale gelmesine yol açar. Bu durum, küçük darbelerin veya düşmelerin bile ciddi kırıklara neden olmasına sebep olur. Yaşlılarda denge kaybı, kas gücünün azalması ve görme sorunları düşme riskini artırır. Özellikle kış aylarında buzlu veya kaygan zeminlerde yaşanan düşmeler neden olabilir. Motorlu taşıt kazaları, ev içindeki çarpmalar veya yüksekten düşmeler omuz bölgesindeki kemiklerin kırılmasına yol açabilir. Yaş ilerledikçe travmalardan korunma ve iyileşme süreçleri zorlaşır. Omuz çevresindeki kaslar ve bağlar yaşlanmayla birlikte zayıflar.
Bu durum, eklemleri ve kemikleri koruma yeteneğini azaltır, yaşlılarda omuz kırığı riskini artırır. Bazı yaşlı bireylerde kemik tümörleri veya başka hastalıklar nedeniyle kemik yapısı zayıflayabilir. Bu, kemiklerin dayanıklılığını azaltarak kırık riskini yükseltir. Yeterli güneş ışığı alınmaması, kemik sağlığını destekleyen D vitamini seviyelerinde azalmaya neden olur. Bu durum, kemiklerin güçsüzleşmesine yol açar. Romatoid artrit veya osteoartrit gibi hastalıklar, omuz ekleminde deformasyona neden olabilir. Bu tür rahatsızlıklar, kemik yapısını zayıflatarak kırık riskini artırır. Bu durum, yaşam kalitesini ciddi şekilde etkileyebilir. Bu nedenle, önleyici önlemlerin alınması ve erken tedavi önemlidir.
Yaşlılarda Omuz Kırığı Nasıl Tedavi Edilir?
Kolun hareketini sınırlandırmak için kol askısı veya atel kullanılabilir. Ağrıyı azaltmak için analjezikler ve gerektiğinde anti-enflamatuar ilaçlar reçete edilir. Kırık iyileştikten sonra, omuz hareketlerini geri kazandırmak ve kas gücünü artırmak için fizik tedavi uygulanır. Kırığın ciddi olduğu durumlarda veya kırık parçalarının yer değiştirdiği vakalarda cerrahi müdahale gerekebilir. Plak, vida veya çiviler kullanılarak kırık parçalar stabilize edilir. Kırık çok şiddetli ise ve eklem ciddi şekilde zarar gördüyse, omuz protezi ameliyatı yapılabilir.
Bazı durumlarda, daha az invaziv cerrahi yöntemler tercih edilebilir. Cerrahiden sonra rehabilitasyon, omuz hareket açıklığını ve kuvvetini geri kazandırmak için şarttır. Kemik iyileşme sürecini izlemek için düzenli doktor muayeneleri yapılır. Yaşlılarda omuz kırığı genellikle osteoporoz gibi kemik zayıflığına bağlıdır. Kalsiyum ve D vitamini takviyeleri, kemik yoğunluğunu artırmak için önerilir. Osteoporoz tedavisi için bifosfonatlar veya diğer ilaçlar kullanılabilir. Her hasta için tedavi planı bireyselleştirilir ve tedavi sürecinde hasta ve sağlık ekibi işbirliği yapar. Tedavinin amacı, omuz fonksiyonlarını geri kazandırmak ve hastanın yaşam kalitesini artırmaktır.
